تأثیر آموزش راهبردهای یادگیری خود تنظیمی بر انگیزش درونی، هدف گرایی تبحری، کارآمدی تحصیلی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان پسر سال اول دبیرستان های شهر اهواز

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای یادگیری خود-تنظیمی بر افزایش انگیزش درونی، هدفگرایی تبحری، کارامدی تحصیلی و عملکرد تحصیلی در دانش آموزان سال اول دبیرستانهای اهواز بود. آموزش راهبردهای یادگیری خود-تنظیمی (با استفاده از چهارده تکنیک راهبرد در دو حیطه شناختی، فراشناختی و انگیزشی) به عنوان متغیر مستقل و انگیزش درونی، هدفگرایی تبحری، کارامدی تحصیلی و عملکرد تحصیلی به عنوان متغیرهای وابسته بودند. پژوهش حاضر یک طرح آزمایش میدانی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. ابزارهای این پژوهش شامل پرسشنامه های انگیزش درونی لپر و همکاران، هدفگرایی تبحری، کارامدی تحصیلی بودند. نمونه پژوهش شامل 40 دانش آموز پسر سال اول دبیرستانهای اهواز در سال تحصیلی 93-1392بود که با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب و به دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. قبل از آموزش راهبردهای یادگیری خود-تنظیمی از هر دو گروه آزمایش و گواه پیش آزمون های انگیزش درونی، هدفگرایی تبحری، کارامدی تحصیلی و عملکرد تحصیلی گرفته شد. سپس، به گروه آزمایش راهبردهای یادگیری خود-تنظیمی آموزش داده شد و به گروه گواه هیچ آموزشی ارائه نشد. پس از اتمام دوره آموزشی بلافاصله از هر دو گروه پس آزمون ها گرفته شد.. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری (مانکوا) ویکراهه(آنکوا) نشان داد که آموزش راهبردهای یادگیری خود-تنظیمی باعث افزایش معنی دار انگیزش درونی، هدفگرایی تبحری، کارامدی تحصیلی و عملکرد تحصیلی در دانش آموزان شد.